Tag: psychodietetyka

3 przekonania, które powodują, że się przejadasz

Istnieją przekonania, które sprzyjają nadmiernemu jedzeniu. Jeśli obserwujesz u siebie któreś z poniższych przekonań warto pracować nad jego zmianą, aby nie utrudniało ono Twojej walki z przejadaniem się. 

Przekonanie „jedzenie to miłość”

Osoby, które posiadają to przekonanie uważają, że najlepszym sposobem okazania uczuć jest wspólne zasiadanie do stołu, przygotowywanie ulubionych dań partnera/partnerki lub przyrządzanie romantycznych kolacji. Osoba przygotowująca posiłek oczekuje zależności – „Jeśli mnie kochasz, to zjesz wszystko”. Odmowa spożycia posiłku może być natomiast odbierana jako odrzucenie uczuć osoby, która go przyrządziła.

Przekonanie „jedzenie to wyraz odpowiedzialności”

To przekonanie nakazuje zjeść wszystko, co znajduje się na talerzu. Wynika to z przeświadczenia, że jedzenia nie można marnować i wyrzucać, ponieważ ludzie na świecie głodują. Nie chcemy oczywiście namawiać do wyrzucania jedzenia, ale do nakładania sobie na talerz adekwatnych porcji oraz przechowywanie (do następnego posiłku) w lodówce resztek niezjedzonego posiłku.

Przekonanie „jedzenie to nagroda”

Przekonanie to oznacza, że najlepszym sposobem nagradzania siebie lub innych jest jedzenie. Może ono dotyczyć rodziców małych dzieci, którzy wykorzystują jedzenie jako formę nagrody, aby wzmacniać pożądane zachowania dziecka. Niestety przekonanie to utrwalane jest zazwyczaj w życiu dorosłym i prowadzi do nieprawidłowych wzorców jedzenia i objadania się. Jedzenia nie powinno się więc traktować ani jako nagrody, ani jako kary.

Jakiś czas temu pisałyśmy także o 3 rodzajach diet, które mogą powodować objadanie się. Jeśli interesuje Cię także ten temat, kliknij TUTAJ

Autor: mgr Marta Szałwińska, dietetyk kliniczny, psychodietetyk

Piśmiennictwo:

  1. Ogińska-Bulik N. (2016): Wiem, co jem? Psychologia nadmiernego jedzenia i odchudzania się. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
  2. Mariusz Jaworski, Anna Fabisiak: Psychospołeczne determinanty wyboru żywności; ZNUV 2017;54(3);17-29